Door hormonen gedreven: Cleo eist woest de parkeerplek voor haar huis terug

Mijn lief en ik rijden onze straat in en ik zie iets waar mijn bloed van gaat koken. „Ik ben er klaar mee!”, roep ik. En terwijl de auto nog rijdt gooi ik mijn portier open. Trillend van woede haast ik me op hoge poten naar het huis een paar deuren verder van ons eigen stulpje. Ik weet precies waar ik moet zijn.